Modele komputerowe systemów wodociągowych są coraz częściej wykorzystywane do prowadzenia długoterminowych symulacji przepływów typu EPS (ang. extended period simulations). Jest to możliwe dzięki wprowadzaniu w sposób dynamiczny zmieniających się w czasie rozbiorów wody w poszczególnych węzłów sieci. Niepoprawne jest zastosowanie jednego uogólnionego wzorca rozbiorów wody w czasie dla wszystkim węzłom sieci. Aktualnie podejmuje się próby tworzenia modeli probabilistycznych i stochastycznych zapotrzebowania na wodę przez pojedynczych odbiorców wody. W wielu krajach powszechnie stosuje się podejście deterministyczne, przypisując węzłom wzorcowe rozkłady godzinowe zużycia wody dla tzw. odbiorców referencyjnych. Krajowa wiedza w tym zakresie jest niepełna i wymaga uzupełnienia.

Celem pracy jest przedstawienie możliwości prowadzenia w praktyce analiz baz danych zawierających zapisy z wodomierzy zdalnych pod kątem wykorzystania tych baz do opracowania wzorców rozbiorów mających zastosowanie w dynamicznym modelowaniu pracy sieci wodociągowej. Podejmując badania założono, że wdrożone już w wielu miastach Polski systemy opomiarowania przyłączy wodociągowych z użyciem wodomierzy zdalnych, mogą, po zastosowaniu odpowiednich technik przetwarzania danych, stać się podstawą szybkiej identyfikacji wzorców godzinowych zużycia wody dla charakterystycznych typów odbiorców referencyjnych. Badania weryfikujące powyższą tezę przeprowadzono na bazie szeregów godzinowych rozbiorów wody zarejestrowanych w Warszawie, z wykorzystaniem wodomierzy zdalnych, dla łącznej liczby 21 odbiorców wody, których zaklasyfikowano do 7 kategorii: mieszkalnictwo wielorodzinne, mieszkalnictwo wielorodzinne poszerzone o działalność handlową lub biurową, biurowce, obiekty handlowo-usługowe, dom jednorodzinny, publiczna szkoła podstawowa, ośrodek sportu i rekreacji wyposażony w basen kąpielowy.